جنونی بالحسین...دلیل عقلی

سکانس اول:

مردمان طعنه مان زنند که شما جز آه و ناله کاري نداريد.. آري! حق مي گويند.. صبت علينا مصائب.. لو انها صبت علي الايام صرن لياليا...
آري اي نور ديده! بگذار هزاران هزار از اين ماه ها بيايد و برود، ما ديگر فريب زردي طلوع و سرخي غروب اين دارالبلا را نمي خوريم.‏
بیت الاحزان برای ما از چادر ریحانه ات، شبی ساخته که ماهش شمایید و ستارگانش فرزندانت.. به خدای شب و روز قسم، آنقدر " انا انزلناه" می خوانیم تا دلمان به "مطلع فجر" روشن شود.‏
http://bimarefat.parsiblog.com/1974516.htm

سکانس دوم:

امام صادق(ع) می فرمایند: «بکت من فی الجنه و النار من خلق ربنا ما یری و ما لا یری!».‏
مگر بهشت جای شادی نیست؟ پس روز حسین چه روزی است که من خلق فی الجنه؛ آنانی که بهشتی هستند و در بهشت قرار دارند هم برای او اشک می ریزند و یوم الحسین چه روزی است که اهل جهنم هم برای حسین اشک می ریزند و هر آنچه که دیده شود و هر آنچه که به چشم نیاید بر حسین گریانند... و اینها یعنی چه؟ کسی نمی داند!‏‏

سکانس سوم:

 http://majnoun-al-hossein.persiangig.com/video/in%20harfa%20hame%20poche-ayatollah%20vahid.wmv

http://majnoun-al-hossein.persiangig.com/audio/2-2%20JAMEE%20KAMEL%202%5B21-45-58%5D.Wav

سکانس درد:

یابن الحسن

مولای ما

این روزها که حادثه بیداد می‌کند

دل از فراق روی تو فریاد می‌کند

برگرد ای مسافر تنهایی فاطمه

بانگ تو قلب فاطمه را شاد می‌کند

برگرد